Nagmamahal, Ariane: February 2012

Thursday 16 February 2012

Asawa Nga Naagaw E! Boyfriend/Girlfriend Pa Kaya?

‘Yan ang palaging katwiran ng mga di padadaig na mangingibig ng mga taong may karelasyon na pero sadyang habulin.

E kung pinggan nga nababasag, mukha mo pa kaya?

Paano ka ba magmahal? Ikaw ba yung tanga? Yung kahit na alam mong niloloko ka na, go pa rin? Yung kapag nahuli mong nakikipaghalikan syota mo at sinabi niyang hinimatay lang dahil nagkulang sa oxygen kaya ni-resuscitate niya, maniniwala ka pa rin?

O ikaw yung nakaw-tingin lang? Masyadong torpe o pakipot, takot mareject. At sa bandang huli palaging nagsisisi? Pa’no kasi may gusto rin naman pala sa’yo yung tao, pero huli na ang lahat para sa inyong dalawa.

O baka naman ikaw yung gagawin lahat makuha lang yung taong gusto mo? Kahit na alam mong may masasaktan at maaagawan ka?

Wala namang tama o mali sa pagmamahal. Bawat tao, may kanya-kanyang paraan. Nagiging mali lamang ito kapag gumawa ka na ng paraan para masira ang pagsasama ng iba.

Sa Isang Radio Station:

Background song playing: ”Kay rami ng winasak na tahanan. Kay ‘rami ng matang pinaluha. O tukso, layuan mo ako…”

“Hello Dr. Love, nag-away po kami ng pamilya ko. Nalaman kasi nilang may asawa’t anak na yung boyfriend ko. Ano bang dapat kong gawin? Mahal na mahal ko po kasi.”

Tinatanong pa ba ‘yun? Edi hiwalayan niya. ‘Langya. Kahit pagbali-baliktarin pa ang pangyayari, mali e. Maling-mali. Una palang alam niyang may sabit na yung tao, pumatol pa rin. Kaya dumarami ang mga kasal na napapawalang bisa e. Mga tahanan na nasisira. At kung sa kalagitnaan na ng relasyon niya nalaman yung tunay na pagkatao nung lalaki, tanga talaga siya. Pa’no nangyaring mahal na mahal niya na yung taong di pa naman pala niya lubusang kilala ang pagkatao?

Ang isa pang nakakapang-init-ulo ay kung sino pa yung agaw-eksena, sila pa yung kadalasang mas matapang kesa dun sa mga ‘legal’ o mas nauna. Sabagay, nakakapagtaka pa ba yun? E ang pagiging kabit ay nangangailan naman talaga ng lakas ng loob at kapal ng mukha.

Bakit nga ba andaming nahihilig ngayon sa pinagbabawal na pag-ibig? Dahil ang manok mas madaling mahuli kapag nakatali? O dahil maraming naniniwala na lahat ng bawal, masarap?

Madali man at masarap, kasalanan pa rin. Hindi ba’t kasama sa Sampung Utos ng Diyos na h’wag makiapid? Walang ‘pero’ at ‘paano kung’. Kahit pa ba sabihin mong di pa kasal o wala pang anak. Walang exception. Basta bawal kumuha ng hindi iyo. Kaya kahit ano pang paliwanag, hindi pa rin tanggap sa lipunan ang ganitong uri ng relasyon. Lalo na sa mga Pilipino.

Kung isa ka sa mga galit na galit ngayon na gustong magreport sa admin para ma-block ang blog na ‘to at sasabihin mong wala akong alam kung gaano kahirap kumawala sa ganitong uri ng relasyon, oo, tama ka. Tamang wala akong alam dahil di ko kailanman pinangarap pumasok sa magulo at masalimuot na sitwasyon mo. At tama ka rin na mahirap kumawala. Sino bang nagsabing hindi? Pero kailangan mong gawin. Nabuhay ka naman nung wala pa siya, bakit hindi ngayon?

Lahat tayo ayaw maloko. Lalo na kung ang dahilan ay ibang tao at alam natin na mas may karapatan naman tayo. Kaya wag ka namang maging makasarili. Isipin mo na lang kung paano kaya kung sa inyo naman ng mahal mo yung may makisawsaw? Isa pa, kung yung nauna nga sa’yo nagawang lokohin ng salawahan mong karelasyon, pa’no ka nakakasigurong hindi niya gagawin yun kapag may dumating na namang bago?

Hindi ka talo kung tatalikod ka lalo na kung mahal na mahal mo na talaga. Panalo ka hindi lamang sa mata ng ibang tao, kundi sa Diyos na rin mismo. May inilaan na Siya para sa iyo. Maaaring nakilala mo na o makikilala pa lamang. Wag kang mang-agaw ng nakalaan na sa iba para mapadali ang paghahanap. May tamang panahon at tamang tao para sa’yo.

Nagmamahal,
Ariane

Tuesday 7 February 2012

Inlababo vs. Ampalaya

Inlababo. Ito ang kadalasang tukso sa’yo kapag bigla-bigla ka na lamang natatahimik at natutulala, kasabay pa ng pangiti-ngiting tila kinikilig. Nagsimula na ring maging cheesy ang mga litanya at status sa mga social network accounts mo.

Pa’no nga ba masasabi na inlab ka?

‘Pag masaya ka? Kapag blooming? Kapag di mo na mabitawan yung cellfone mo kakatitig sa wallpaper mo at kakahintay ng text niya? Kapag may ka-”i love you”-han ka? Kapag hindi one-sided love ang nararamdaman mo?

Eh kapag nag-aantay ka na mahalin ng gusto mo? Kapag umaasa ka na babalik pa rin yung nang-iwan sa’yo? Inlab ka pa rin ba ‘nun?

Paano naman kapag puro kasawian at kapaitan na ang pinapairal mo? Kapag nagsimula nang bansagan kang ampalaya? Kapag ba bitter ka, automatic, out of love na agad?

“Pwede mo kong lokohin pero wag kang magpapahuli sakin. Pwede mo kong palitan pero siguraduhin mong mas mahal mo siya sakin. Pwede mo kong iwan pero siguraduhin mong kaya mo. Kasi pag ako sobrang nasaktan, wala ka nang babalikan.Kasi ‘pag ako sobrang nasaktan, wala ka ng babalikan”

“Naks. Inlababo”

“Inlab ba yan? Di nga e. Niloko lang ako. ”

“Ay, ampalaya. Haha”

Hindi ba kasama sa pagiging in love ang masaktan? Kailangan ba laging masaya?

Kapag ba broken hearted ka dahil iniwan ka ng syota mo, o nalaman mong may syota na yung gusto mo o di pala ikaw yung gusto niya, o di ka sinagot ng nililigawan mo, hindi ka na in love?

Kahit pa ilang beses kang sumigaw na “di na kita mahal” at “nakapag-move-on na ko”, di mo makakaila sa sarili mo na ang gusto mo talagang sabihin ay “sana ako nalang, sana ikaw pa rin, sana tayo nalang ulit”. Gamitin mo man lahat ng defense mechanisms na alam mo, masakit pa rin.

Kaya ka nga nasasaktan e. Kasi nagmamahal ka.

Malalaman mo lang na ‘di ka na nagmamahal kapag totoong wala na yung sakit. Pero wala na rin yung saya. Di mo na namimiss si past. Pero wala pa naman si present. Di mo rin sigurado kung darating pa ba si future.

Wala ka ng nararamdaman. As in, empty. Wala e. Wala na talaga.

Nagmamahal,
Ariane

Wednesday 1 February 2012

Bob Ong Kowts: Ika-Siyam na Libro

Ito ay mga kowtable kowts mula sa ika-siyam na libro ni Bob Ong, ang Lumayo Ka Nga Sa Akin na nahahati sa tatlo:

Bala sa bala. Kamao sa Kamao. Satsat sa satsat.

Kung alam ko lang na pwersado rin akong magtatrabaho nang ganito, nagsikap na lang sana ako sa eskwelahan nung bata ako. Parehas lang naman palang nakakapagod. At least pag nakapag-aral ka, may pag-asa ka pang magkaroon ng magandang kinabukasan at makatulong sa iba.
Ang mahilig lang magsabi ng korni e yung mga taong pa-deep. Kung gusto mong matawa, dapat paminsan-minsan magpakababaw ka rin. Wag nga lang sosobra.
Cool factor. Para maging "in" ka, dapat magustuhan mo yung gusto ng iba. Pero pag sobrang dami na ng may gusto, dapat umayaw ka naman dahil magiging jologs ka na. Dapat kakaiba lagi ang gusto mo, para kunyari iba ka.
Hindi lahat ng inaakala mong korni, e korni. Minsan ikaw lang din talaga ang walang sense of humor at may diperensya, siguro dahil sa pagpipilit mong maging iba.
Ang hinahangaan kong tao na mahilig sa libro e yung may matututunan ka kapag kausap mo yung makikita mong naging mabuti siyang tao dahil sa pagbabasa niya ng libro.
Balang araw, may magmamalasakit rin sa henerasyon niyo. Balang araw magbabago rin ang lahat. Balang araw.

Shake. Shaker. Shakest.

Mahirap ang walang alam sa mga importanteng nangyayari sa mundo.
Ang TV parang drugs pero ligal.
Tatlo ang mga magulang ng henerasyon natin. Ang tatay, nanay at ang mga patalastas o media. Kaya kung mahina yung dalawang nauna, naagawan sila ng ikatlo sa pagpapalaki ng bata.
Sa buong araw ng pagbababad mo sa TV, abot anim na oras ang malulustay mo sa panonood lang ng mga patalastas. In essense ito ay patalastas na siningitan ng mahahabang palabas sa pagitan.
Makakausap niyo ang mundo. Maipapaalam niyo sa mga kinauukulan ang mga opinyon at saloobin niyo. Makukuha na ninyo ang atensyon ng abalang lipunan. Pakikinggan at papansinin na kayo ng mga tao. Ang buong mundo ay magiging personal niyong entablado.
Bayani pa rin ba si Rizal kung walang nagbasa ng Noli Me Tangere? Panitikan pa rin ba ang mga papel na may sukat kung walang mga taong magbabasa nito?
Walang isang manunulat ang sasapat sa pangagailangan ng lipunan.
Hindi ba tama na sa halip na maliitin ang kabataan dahik sa binabasa nilang manunulat ay purihin sila sa pagbabasa at saka samantalahin ang pagkakataon para hikayatin sila ay ipakilala sa iba pang makabuluhang libro?

Asawa ni Marie

May lisensya rin naman ang pagiging driver diba, at hawak rin ang buhay ng mga tao?
Magloloko ang teenager, bubuo ng pamilya, pero hindi aalis sa poder ng magulang hanggang magkaapo.
Pinapatay ng komersyalismo ang sining na siya ring dapat bumubuhay sa mga negosyante at ordinaryong tao sa industriya natin.
Mapapailing ang mga mababasa sa buong kuwentong kanilang nasaksihan, pero wala silang gagawin o babaguhin.

Marami pa 'yan. Pero ayoko namang isulat ang buong libro dito sa blog ko. Haha. At kung hindi mo pa kilala si Bob Ong, okey lang yan. Maski ako hindi ko pa rin siya "kilala". Walang nakakakilala sa kaniya. Kung meron man, hindi rin naman nila balak pang ipakilala siya. Basahin mo nalang mga libro niya. Sigurado, magugustuhan mo, basta open-minded ka.

Nagmamahal,
Ariane

Bob Ong Kowts: Ika-Walong Libro

Ito ay mga kowtable kowts mula sa ika-walong libro ni Bob Ong, ang Ang Mga Kaibigan ni Mama Susan.

No reaction. Magtatampo ba 'ko sa kanya, magagalit o none of the above dahil ako na lang naman yata ang umaasa at matagal na 'kong wala sa mundo para sa kanya?
Madalas sinasabi ko na walang panahon para malungkot pero ang totoo nagsusumigaw ako sa lahat ng tao para tulungan akong malalimot sa sakit na nararamdaman ko.
Hindi naman kailangang 'paranormal' ang demonyo. Yung mga kriminal na nababalita sa dyaryo, mga demonyo na 'yon. Yung mga masasamang ginagawa ng mga tao, yun ang demonyo, at hindi yung mga paramdam ng espiritu na pagdedebatehan pa kung totoo.
Ang kapangyarihan ng tao as creator (sa procreation) ay nababalewala at nasasalaula na lang sa makasariling kasiyahan.
Maganda talaga sa probinsya, ambabait ng mga tao. Sobrang generous. Samantalang sila ang mga walang pera, pero buhay na buhay ang bayanihan.
Hindi mo kailangan dito ng alarm clock. Tumitilaok ang manok sa umaga, humahalik ang mga butiki sa lupa pag gabi. Hindi mo kailangan ng mga numero para malaman ang oras.
Walang tigil ang tao sa paggamit ng enerhiya. Lahat ng maaaring pagkagastusan ng kuryente, gagawin nila. Nabubuhay sila sa sistema ng pag-aani ng mga kayamanan ng mundo upang gawing lason at basura.
Hangal ang tao dahil sa pag-iisip na siya ang hari ng santinakpan, sa pag-aakalang magagawa nyang makibagay sa kanya ang sanlibutan sa halip na sya ang makibagay dito.
Mga tao mismo ang.pumapatay sa sarili nila sa uri ng pinili nilang pang-araw-araw na pamumuhay.
Liwanag ng buwan, ilaw ng mga alitaptap, tunog ng mga kuliglig, tapos sariwang hangin, murang pagkain, simpleng buhay...sarap tumira sa probinsya.
Hindi kami gumagamit ng teknolohiya; hindi kami nagagamit ng teknolohiya. Oo nga't napapadali nito ang buahy. Pero hindi kami nagmamadali.
Hindi namin kailangan ang kayamanan dahil magiging katapusan lang ito ng pangangailangan namin sa isa't-isa. Wala sa aming nabubuhay para sa sarili lamang.
Kung naniniwala ka sa sinabi ko sapagkay natatakot ka, isa kang mangmang. Kung hindi ka naniniwala sapagkat hindi ka natatakot, higit ka sa mangmang - wala kang kaligtasan.
Ayoko ng mag-isip. Pagod na 'kong sisihin ang sarili ko. Sawa na 'kong manghinayang.

Bob Ong Kowts: Ika-Pitong Libro

Ito ay mga kowtable kowts mula sa ika-pitong libro ni Bob Ong, ang Kapitan Sino.

Alam mo ba ang pinagkaiba ng mga bulag at ng mga nakakakita? Hindi alam ng mganakakakita kung kelan sila bulag.
Ang pinakamahalagang bagay sa mundo, hindi nakikita ng mata.
Nakakatakot nga na mapagkamalang hindi ka pwedeng mahalin, o mapagkamalian kang mahalin dahil sa itsura mo.
Sabi ng tatay ko dati, wag daw akong malungkot dahil mga panlabas na anyo lang ang di ko makikita, pero mas makikilala ko ang mundo sa kung ano ito dahil di ako mabubulag ng mga anyo.
Ang kakulangan ng katauhan ko, pinunan ko ng pagiging makatao.
Walang bayaning makapagliligtas sa akin dahil ang pinakamalaking kalaban ko ay ang sarili ko
Ang trahedya ng buhay ko? Hindi ako nagkaroon ng kapangyarihang makapagsabi ngtamang bagay sa tamang tao sa tamang panahon..
Hindi naman kailangan ng maraming tao para bumuo ng mundo e. Minsan isang taolang ang kasama mo, buo na ang munding kailangan mo habambuhay.
Kung ang lahat lang ng tao may kapangyarihan, eh di sana lahat tayo bayani. At kung lahat ng tao may konsensya, hindi kailangan ng bayani.
Hindi hawak ng tao ang buhay, pero hawak ng tao ang kapangyarihan para hindi pahirapan and ibang tao.
Wala namang napapala ang bayani kung lalagyan mo ng bulaklak ang puntod nya. Ang pagrespeto sa bayani, pagrespeto sa mga ipinaglaban nya. Pangalagaan mo ang kalayaan, o ang magandang buhay na pangarap nya para sa lahat.
Hindi na babalik ang dati. Walang gamot na makakapagbalik ng dati.
Kung ano yung meron ka ibinabahagi mo sa iba, kung ano yung kaya mo ginagawa mo.
Ba’t ka umaalalay sa matanda sa pagtawid sa kalsada? Kasi kaya mo. Ba’t mo pinupulot ang batang nadadapa? Kasi kaya mo. May lakas ka para itama ang mali, para tumulong sa mahihina.
Itigil mo ang ginagawa mo kung hindi ka masaya. Hindi ka yayaman dyan. Ni hindi mo yan makukuhanan ng pambayad ng kuryente. Hindi ka magkakaroon ng pagkakataon umibig at ibigin. Magliligtas ka ng mga di mo kaanu-ano, at makakasakit ka ng mga kadugo. Sabay mong lalabanan ang sariling kahinaan at iiwasan ang paglamon sa’yo ng sobrang kapangyarihan. Magmaskara ka man o hindi, huhusgahan ka ng mga tao. Hindi ka pasasalamatan ng trabaho mo, uulit-ulitin nya lang ang sarili nya.

Nagmamahal,

Ariane

Bob Ong Kowts: Ika-Anim na Libro

Ito ay mga kowtable kowts mula sa ika-anim na libro ni Bob Ong, ang MacArthur.

Mga bata pa kayo. Pag pinaniwalaan namin kayong hindi kayo naglaro ng tubig kahit na basang-basa ang mga damit niyo, kayo ang niloloko namin. Hindi kayo ang nakapanloko.
Di naman kailangan ng mga estudyante ang cellphone e.. +@n6 !n@, kayabangan lang yon! Ba't kailangan nila ng latest model? O, di ba para magyabang? Kung importante sa buhay ng tao ang teleponong may camera, dapat dati pa tayo lahat namatay!
Mangarap ka at abutin mo ito. wag mo sisihin ang sira mong pamilya, palpak mong syota, pilay mong tuta o mga lumilipad na ipis... kung may pagkukulang sayo ang magulang mo, pwede kang manisi at magrebelde, tumigil ka sa pag-aaral, mag drugs ka, magpakulay ng buhok sa kili-kili... sa bandang huli, ikaw din ang biktima... rebeldeng walang napatunayan at bait sa sarili.
Dalawang dekada ka lang mag-aaral. kung di mo pagtitiyagaan, limang dekada ng kahirapan ang kapalit. sobrang lugi. kung alam lang yan ng mga kabataan sa pananaw ko ay wala ng gugustuhing umiwas sa eskwela.

Bob Ong Kowts: Ika-Limang Libro

Ito ay mga kowtable kowts mula sa ika-limang libro ni Bob Ong, ang Stainless Longganisa.

Ang bawat libro ay maliit na litrato ng utak ng tao.
Kung hindi mo babasahin ang mga libro mo, hindi talaga libro ang pag-aari mo kundi mga tinta at papel.
Hindi lahat nabibigyan ng boses sa papel. Kaya di dapat sayangin ang pribilehiyo na mailapat ang isip sa isang babasahin. Ipayakap mo ang buong papel sa sariling salita. Angkinin mo ang bawat sulok ng espasyo na ipinagkatiwala sayo.
Kung may genie na magbibigay katuparan sa lahat ng kahilingan mo pero hindi mo na pwedeng gawin ang isang bagay na pinakgusto mong ginagawa, papayag ka ba?
Nalaman kong kailangan pala talaga ng bayag para makapagsulat ka. Dahil sa pagsusulat, masasagi mo ang mga matatayog na egotismo ng ibang tao. Matatapakan mo ang mga lumpong paa ng kasalukuyang sistema. At maiistorbo mo ang siesta ng lipunang masaya na sa mga paniniwalang kinagisnan nito. Sa pagpahid ng utak mo sa papel, lahat yan babanggain mo. Kasabay ng pagbangga mo sa sariling mga takot, kamangmangan at egotismo. Hahadlangan ka ng sarili mong mga kakulangan, huhugashan ka ng mga mambabasa, hahatulan ka ng mga kritiko. Walang takbuhan, walang taguan, wala kang kawala.
Mas madaling manahimik. Mas ligtas magtago ng opinyon. mas kumportableng hindi magsalita. Pero may mga tao noon na hindi nakuntento sa mga “mas” na yan. Bilang kaparusahan, sinunog sila sa harap ng taong bayan, pinagbabato hanggang mamatay, isinabit nang patiwarik at hinati sa gitna, kinuryente, nilunod, pinugutan ng ulo, ipinalapa sa mga leon, binaril sa luneta at.. bahala na yung imagination mo sa iba. Pero anuman ang sinapit nila, isa lang ang naging resulta: mas nakilala natin ang mundo, buhay at mismong ang mga sarili natin.
Pag binisita ka ng idea, gana o inspirasyon, kailangan mong itigil LAHAT ng ginagawa mo para lang di masayang ang pagkakataon. Walang “sandali lang” o “teka muna”. Dahil pag lumagpas ang maikling panahong yon, kahit mag-umpog ka ng ulo sa pader mahihirapan ka nang maghabol.
Sino nga ba ang misteryoso: ang taong alam mo na ang talambuhay at takbo ng isip pero hindi ang pangalan, o ang taong alam mo ang mukha, tirahan, edad at pangalan pero bukod doon eh wala nang iba?
Paano nga ba masasabi kung buhay at may-isip pa ang isang tao o pinahihinga na lang ng makina? kung hindi ka na nakakapag-isip, kahit na may tibok pa ang puso mo - ikaw pa rin ba yon? Kung ipinanganak ka sa katawan ng isang taong di makarinig, makakita, makapagsalita at makagalaw - buhay ka na ba? At kung isang araw gumising ka na lang nang hindi mo alam ang pangalan mo at edad - sino ka???
Ang maganda sa pag-asa, hindi ito nakukuha sayo nang hindi mo gusto. Kampante pa nga ko ngayon na masyado nang nabulabog ang bansa. Sabi kasi nila kasunod na raw ng pinakamadilim na parte ng gabi ang pagbubukang-liwayway. Ang ipinag-aalala ko nga lang eh baka maubos at hindi na umabot ang katol na pangontra sa lamok ng mga tao sa mahabang magdamag.
Doon nabuo ang litanya ng mga kapalpakan ng Pilipinas pero binabanlawan din naman sa dulo ng mg positibo at interesanteng aspeto ng pagiging Pilipino. Bobong Pinoy. Kontrobersyal na pangalang humahamon sa lahat para pabulaanan.
Ano ang pinagkaiba ko sa mga unggoy bukod sa hindi ako kumakain ng kuto? Ano nga ba ang nangyari sa higit labinlimang taon ko sa eskwelahan? At ano nga kaya ang pagkakaiba kung hindi ako nag-grade 1?
Hindi mo rin naman kasi kailangang ayunan ng buong-buo ang bawat opinyong nababasa mo. Natuwa ka man o nainis, ang importante eh apektado ka.Tinubuan ka ng pakialam na dati ay wala.
Hindi ako naniniwalang kailangan ng tao mangarap dahil gusto n’ya ng pera, o gusto n’yang sumikat, o gusto n’ya ng impluwensya. Side effects na lang ang mga ‘to, sa tingin ko. Nangangarap ang tao dahil binigyan s’ya ng Diyos ng kakayanang mangarap at tumupad nito. Tungkulin n’yang pagbutihin ang pagkatao n’ya at mag-ambag ng tulong sa mundo. At wala na s’yang iba pang magagawang mas malaking kasalanan sa sarili bukod sa talikuran ang tungkuling yon.
Masama akong tao, tulad mo sa parehong paraan na mabuti kang tao tulad ko.
Ang kagandahan ng pagsusulat, ikaw mismo natututo sa mga totoo mong saloobin. At ano bang problema kung nag-iiba ang opinyon mo? Tao ka, tumatanda, natututo.
Lahat ng mga salitang yan may dating sayo. Sabi kasi ng isip mo.

Bob Ong Kowts: Ika-Apat na Libro

Ito ay mga kowtable kowts mula sa ika-apat libro ni Bob Ong, ang Alamat ng Gubat.

Ang pinakamainam na paraan para maging dukha ay ang maging matapat!
Hoy, wag kang mayabang! Hindi dahil sa wala kayong pagkakataong magnakaw, matapat na kayo!
Natural lamang na protektahan ko ang bunga ng pagod ko. Kaya ka lang naman matapang ay dahil sa wala namang mawawala sayo.
Nakakatamad magsalita. Nakakatamad manahimik
Ang kapangyarihan ay tatagal lang ng ilang taon - anim, sampu, dalawampu. Pero ang impluwensya, daangtaon.
Walang mangyayari sa buhay mo hangga't hindi ka tumitigil sa paninisi sa naging kapalaran mo.
Iba ang walang ginagawa sa gumagawa ng wala
Pero mas mabuting mabigo sa paggawa ng isang bagay kesa magtagumpay sa paggawa ng wala.
Paggawa na ba ng kabutihan ang hindi paggawa ng kasalanan?
Ang liit at laki ay nasa isip lang. Bakit kami nina Bubuyog at Gagamba, may naipundar din kami kahit papano. Nasa pagsisikap lang 'yan ng tao.
Hindi kailangang lahat ng gagawin natin ay para lang sa atin, dapat ay isinasaalang-alang rin natin ang mga susunod pang henerasyon.
Kailangan kong kumilos tungo sa pagbabago at kaunlaran.
Gusto mo ba talagang makialam sa natural na takbo ng buhay?
Babaguhin ko ang gubat. Gigisingin ko sa katotohanan ang mga hayop. Tuturuan ko sila ng wastong pamumuhay. Bibigyan ko sila ng matinong edukasyon at magandang trabaho.
Lumiwanag ng pagkaganda-ganda ang araw. Nagkaroon ng bahaghari sa kagubatan. At nabuhay ang lahat nang maligayang-maligaya... sa gubat!

Bob Ong Kowts: Ikatlong Libro

Ito ay mga kowtable kowts mula sa ikatlong libro ni Bob Ong, ang Paboritong Libro ni Hudas.

Ganyan talaga ang mga tao, pipihit-pihitin ang katotohanan hanggang sa sumang-ayon na ito sa kumportableng posisyon ng mga makasarili nilang puso.
Kaya mo ba ngayong ilarawan sa isip mo kung anong klaseng lugar pwedeng maging ang mundo kung ang lahat ng tao ay nagmamahalan at walang makasarili?
May mga bagay daw sa mundo na tinanggap na lang natin bilang katotohanan kahit walang pruweba o paliwanag.
Parang eskwelahan din ang buhay e. Marami kang pag-aaralan, pero hindi naman lahat ‘yon e importante at kailangan mong matutunan.
Pero tanging ang utak lang ng tao - sa buong kalawakan - ang natatanging bagay na nagpipilit umintindi sa sarili niya.
Kung sa malalalim na tula nipapahayag ng mga kababaihan ang mga saloobin nila, sa mga lalake'y isang simbolo lang ang katapat.
Makakapagbago ka lang kung kaya mo nang aminin na hindi mo mapagkakatiwalaan ang sarili mong pag-iisip, dahil ito rin ang nagtutulak sa 'yo sa bisyo.
Pakiramdam ko e gusto n'ya 'kong maiyak sa tuwa dahil sa swerteng hatid n'ya sa aking panandaliang buhay dito sa mundo.
Gusto kong mag-apply sa knila ng trabaho..khit manlang bilang anino.
Di ko na nagagamit ang PC ko, ako na ang ginagamit niyasa ganitong pagkakataon
Hindi ka niya lalapitan nang wla syang kailangan..at hindi ka niya lulubayan nang hindi niya nakukuha ang gusto nia.
Walang imposible sa taong naniniwala
Hinanap mo ba ako.. o ang kawalan ko?
Hindi sa dahil sa hindi mo maintindihan ang isang bagay ay kasinungalingan naito. At hindi lahat ng kaya mong intindihin ay katotohanan.
Mas masarap kainin ang talangka, kesa alagaan.
Pero tanging ang utak lang ng tao - sa buong kalawakan - ang natatanging bagay na nagpipilit umintindi sa sarili niya.

Bob Ong Kowts: Ikalawang Libro

Ito ay mga kowtable kowts mula sa ikalawang na libro ni Bob Ong, ang Bakit Baliktad Magbasa ang mga Pilipino.

Bakit ang Hong Kong at Singapore, hindi naman gaanong nabiyayaan ng likas na yaman pero maunlad? Bakit ang mga Hapon, bobo mag-English pero mayaman?
Sa Pilipinas kahit bawal magtinda sa sidewalk, may nagtitinda. Kahit bawal magtapon ng basura kung saan-saan, meron pa ring tapon ng tapon. Paano pa kaya uunlad ang bansa natin nyan?
Bakit nga ba ayaw matulog ng mga bata sa tanghali? Parang napakahirap na trabaho sa kanila ang matulog. Alam ba nilang pag natuto silang umibig e hindi sila makakatulog kahit gusto nila? Na maraming matanda ang bumibili pa ng gamot para lang makatulog? Na yung iba e lumalagpas sa bababaan nila dahil nakakatulog sila sa bus o jeep? Na marami ang nasesermonan sa trabaho dahil nagnanakaw ng tulog?
Handang ibigay ng mga Pilipino ang sala set (kahit di na umupo), aircon (kahit na pawisan), perfume (ano ngayon kung bumaho?), exercise machine (kung mataba e di mataba!), at hearing aid (ano 'ka mo?) magkaroon lang ng cellphone at textmate.
Makakita lang ng camera, nakakalimot na sa sarili. Tignan mo na lang nag mga tao sa balita sa TV, kahit nilapa na ng sunog o tinangay ng bagyo at baha ang bahay nila, kakaway at ngingiti pa rin sa camera...minsan nagtutulakan pa.
Kung hindi mo alam kung sino ka, paano mo maipagmamalaki ang sarili mo?
Ang Pilipino ay pilit na nakikibagay pag sya ang nasa ibang bansa. Hindi sya tina-tagalog ng mga Amerikano doon tulad ng pag-Ingles natin sa kanila dito.
Siguro kaya tayo mahiyain ay dahil alam natin kung ano ang nasa isip ng mga kapwa natin Pilipino. Alam natin kung mapapahiya tayo dahil ganoon din tayo manlait sa kapwa.
Walang masama kung gusto mong lisanin ang barkong sa tingin mo'y palubog na. Basta't wag mo na lang hahagisan ng anumang pabigat ang barko habang pinagsusumikapan itong isalba ng ibang tao.
Ayaw pag-usapan ng mga Pilipino ang sakit ng bansa...kaya tuloy mga taga-ibang bansa ang gumagawa nito para sa atin.

Bob Ong Kowts: Unang Libro

Ito ay mga kowtable kowts mula sa unang libro na isinulat ni Bob Ong, ang ABNKKBSNPLAko?!

literate”. Kaya mong magbasa ng mga kasinugalingan sa dyaryo, ng mga subtitles sa foreign movies, at mga vandalism sa upuan ng bus gaya ng “Bobo ang bumasa nito!
Napakalaking pagkakamali ang kalimutan ang pangarap mo para lang makaiwas sa mga terror na teachers at mahihirap na subjects.
Hindi pala exam na may passing rate ang buhay. Huhusgahan ito hindi base sa kung tama o mali ang sagot, kundi base sa kung may kabuluhan ang mga naisulat o wala. Allowed ang erasures.
May sarili din akong barko. Obligasyon kong maglayag, karapatan kong pumunta sa kung saan ko gusto, responsibilidad ko ang buhay ko.
Marami palang libreng lecture sa mundo. Maraming teacher sa labas ng eskwelahan, desisiyon mo kung kanino ka magpapaturo.
Tama na sigurong malaman namin na lumalakad ang mga kamay ng relo at tumatakbo ang panahon.
Nalaman kong mahirap i-overnight ang project na dapat e isang buwan ginagawa.
Marami pa s’yang alam kesa sa nakasulat sa transcript of records n’ya, mas marami pa s’yang kayang gawin kesa sa nakalista sa resume n’ya at mas mataas ang halaga n’ya kesa sa nakasulat sa payslip n’ya tuwing sweldo.
Karapatan kong madapa at bumangon sa buhay nang walang tatawa, magagalit, magtatanong, o magbibilang kung ilang beses na ‘kong nagkamali at ilang ulit ako dapat bumawi.
Masuwerte ako dahil pinaglaro at pinag-aral ako ng mga magulang ko nung bata pa 'ko. Hindi pala lahat ng bata e ay dumadaan sa kamusmusan.
Ang mundo, sa totoong buhay, ay hindi 'yung makulay na murals na nakikita sa mga pre-school. Hindi ito laging may rainbow, araw , ibon, puno at mga bulaklak.
Sabi nila, sa kahit ano raw problema, isang tao lang ang makakatulong sa 'yo - Ang sarili mo. Tama sila.
Lumipas ang ilang sandali na parang habang panahon. Maya-maya, natapos din ang unos, nakaraos kami, natuyo, nakabalik ng bahay, at nakapasok pa ulit kinabukasan.
BKWLKMGW PRMSYTWK HHHMSYKNB TWPHHHHH OHLTMN PRKNTNg